Μετά την εκπληκτική χθεσινή βραδιά της Ιερισσού μπορεί πλέον και "η άλλη πλευρά" να κάνει κάτι ανάλογο.
Διοργανωτής και ομιλητής ο Μπουμπούκος. Χορηγός επικοινωνίας ο Αλαφούζος με τον Μπόμπολα, τον Μάικ τον Φασολάκη και τον Θέμη Γεωργαντά με όλο το επιτελείο του trendy fashionable Mad, μαζί με τους χυμούς θετικής ενέργειας. Σχολιαστές της εκδήλωσης ο Πορτοσάλτε με τον Παπαδημητρίου και διασκεδαστές ο νέος υμνητής των Ορκ και της θεωρίας των άκρων, Γιάννης Πλούταρχος, να τραγουδάει για λασπόνερα. Ο Σφακιανάκης να τραγουδάει Βάρναλη χαιρετώντας ναζιστικά. Ο Γονίδης να τραγουδάει με ύφος 200κιλά Aιλιναρά. Η Αμαρυλλίς να μας κάνει μαθήματα ιστορίας λέγοντας πως ο χαιρετισμός των Ορκ είναι αρχαιοελληνικός ενώ προσπαθεί να κρύψει το μπότοξ. Τον Σάκη να μας λέει αγκαλιά με τον κομιστή πως δεν τον πειράζει που μπήκαν στο κοινοβούλιο τα Ορκ, πως έχει φίλο στο facebook τον Κασιδιάρη (aka νευρόσπαστο Ορκ) και να δηλώνει "proud to be greek" ενώ περιγράφει πως τον έβγαλε η στρατονομία κάτω από το στρατιωτικό τζιπ που είχε γατζωθεί κλαίγοντας γιατί δεν ήθελε να υπηρετήσει στο στρατό, κάνοντάς του ηρεμιστική ένεση. Την Πάολα, τον Νίνο και τον υπόλοιπο δεξιό αιλινικό πολιτισμό τους. Ας πάρουν και τον αντισυστημικό ροκ Κανάκη να κάνει χαβαλέ στα διαλλείματα των "τραγουδιών". 40 λεπτά δρόμος από την Ιερισσό είναι η βίλα του.
Τελικά η θεωρία των άκρων υπάρχει αλλά όχι όπως μας την πλασάρουν. Από τη μία είναι η ακραία παρακμή, η λαμογιά, η διαπλοκή και ο εκφασισμός που εκπροσωπούν όλα τα παραπάνω, κι από την άλλη η αλληλεγγύη, ο πολιτισμός, ο ανθρωπισμός και η ΜΟΥΣΙΚΗ, που είδαμε χθες σε όλα τα επίπεδα.
Διοργανωτής και ομιλητής ο Μπουμπούκος. Χορηγός επικοινωνίας ο Αλαφούζος με τον Μπόμπολα, τον Μάικ τον Φασολάκη και τον Θέμη Γεωργαντά με όλο το επιτελείο του trendy fashionable Mad, μαζί με τους χυμούς θετικής ενέργειας. Σχολιαστές της εκδήλωσης ο Πορτοσάλτε με τον Παπαδημητρίου και διασκεδαστές ο νέος υμνητής των Ορκ και της θεωρίας των άκρων, Γιάννης Πλούταρχος, να τραγουδάει για λασπόνερα. Ο Σφακιανάκης να τραγουδάει Βάρναλη χαιρετώντας ναζιστικά. Ο Γονίδης να τραγουδάει με ύφος 200κιλά Aιλιναρά. Η Αμαρυλλίς να μας κάνει μαθήματα ιστορίας λέγοντας πως ο χαιρετισμός των Ορκ είναι αρχαιοελληνικός ενώ προσπαθεί να κρύψει το μπότοξ. Τον Σάκη να μας λέει αγκαλιά με τον κομιστή πως δεν τον πειράζει που μπήκαν στο κοινοβούλιο τα Ορκ, πως έχει φίλο στο facebook τον Κασιδιάρη (aka νευρόσπαστο Ορκ) και να δηλώνει "proud to be greek" ενώ περιγράφει πως τον έβγαλε η στρατονομία κάτω από το στρατιωτικό τζιπ που είχε γατζωθεί κλαίγοντας γιατί δεν ήθελε να υπηρετήσει στο στρατό, κάνοντάς του ηρεμιστική ένεση. Την Πάολα, τον Νίνο και τον υπόλοιπο δεξιό αιλινικό πολιτισμό τους. Ας πάρουν και τον αντισυστημικό ροκ Κανάκη να κάνει χαβαλέ στα διαλλείματα των "τραγουδιών". 40 λεπτά δρόμος από την Ιερισσό είναι η βίλα του.
Τελικά η θεωρία των άκρων υπάρχει αλλά όχι όπως μας την πλασάρουν. Από τη μία είναι η ακραία παρακμή, η λαμογιά, η διαπλοκή και ο εκφασισμός που εκπροσωπούν όλα τα παραπάνω, κι από την άλλη η αλληλεγγύη, ο πολιτισμός, ο ανθρωπισμός και η ΜΟΥΣΙΚΗ, που είδαμε χθες σε όλα τα επίπεδα.
Ιερισσός 2013. Σαν να λέμε Μαριναλέντα. Αυτοδιαχείριση μιας εκδήλωσης με 10.000 κόσμο από τους κατοίκους χωρίς την παραμικρή παρουσία αστυνομίας και τροχαίας, με άψογο αποτέλεσμα.
Η πινακίδα που σας καλωσορίζει στην είσοδο του χωριού
Ο Γιάννης Αγγελάκας τραγουδάει για τους προφυλακισμένους κατοίκους της Ιερισσού λίγες ώρες πριν ένας άλλος Γιάννης, "συνάδελφός" του, δηλώσει σε συνέντευξη σε κάποιον "Θέμο" ότι θα ψήφιζε Χρυσή Αυγή γιατί δεν ανέχεται το ότι έπεσε ο βασικός μισθός στα 400 ευρώ για τους Έλληνες και δεν καταλαβαίνει τι το κακό θα μπορούσε να κάνει ένα ναζιστικό κόμμα στη χώρα.
Ερασιτεχνική λήψη από το πρώτο μέρος της συναυλίας
Ερασιτεχνική λήψη από το δεύτερο μέρος της συναυλίας
Στην εκδήλωση υπήρχαν χημικές τουαλέτες, διασωστική ομάδα και ομάδα διαχείρισης της κυκλοφορίας, όλα με την φροντίδα και οργάνωση των κατοίκων.
Με τους Γαλάτες! από Jungle-Report (γράμμα από αναγνώστρια)
Δεν είχα πάει ποτέ σ’ εκείνα τα μέρη. Τα διάβαζα όμως, τ’ άκουγα και τα ‘βλεπα όλη τη φετινή χρονιά. Έτσι, αυτή η συναυλία φάνηκε καλή αφορμή. Μαζευτήκαμε, οργανωθήκαμε, βάλαμε αμάξια, βενζίνες, μουσικές και ξεκινήσαμε. Με ενθουσιασμό από την αρχή. Γιατί καιρό τώρα νιώθαμε τη δυναμική αυτής της κίνησης κι επιτέλους θα μας παρέσερνε κι εμάς ως τον τόπο αυτό που τολμά κι αντιστέκεται.
Κι έτσι φεύγουμε. Σάββατο 25 του Μάη, γύρω στις έξι το απόγευμα, παίρνουμε το δρόμο για Χαλκιδική. Η διαδρομή, μαγευτική. Ο τόπος, είναι ακόμα ανέγγιχτος. Οδηγάμε αργά στις στροφές του βουνού κι απολαμβάνουμε. Πράσινο, δέντρα, λουλούδια, μυρωδιές, φύση. Ο ήλιος παίζει με τις φυλλωσιές και τις στροφές. Τα παράθυρα κατεβασμένα κι ο αέρας μας χτυπά τα πρόσωπα. Ομορφιά, ανάσα, ζωή. Κι επιτέλους η πραγματική συνειδητοποίηση, του τι ακριβώς θα χαθεί για όλους μας αν προχωρήσει αυτή η εξόρυξη.
Σε μια στροφή, να τη μπροστά μας η παραφωνία, αυτό το κάτι που δεν ταιριάζει στην εικόνα μας. Λατομείο. Η μια απ’ τις εισόδους του. Με φυλάκιο, μπάρες, πινακίδες, Hellas Gold. Για λίγες στιγμές, πέφτει βουβαμάρα. Δεν καταλαβαίνω. Πλέον πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Πώς γίνεται κάποιοι να είναι τόσο σκληροί που η γοητεία αυτού του τόπου δεν κατάφερε να τους μαλακώσει ; Πώς γίνεται να επιμένουν για τη σημασία της «επένδυσης» και να λένε « ε δε βαριέσαι και για λίγα δεντράκια» ;
Και συνεχίζουμε. Κατεβαίνουμε σιγά-σιγά προς Ιερισσό. Εκεί στην είσοδο του χωριού, κάτι αλλάζει. Είμαστε αλήθεια εδώ ; Εδώ που μπούκαραν τόσες κλούβες μέσα στο χωριό ; Κι αρπάξαν τους ανθρώπους βράδυ απ’ τα κρεβάτια τους; Ναι. Η αφίσα με τους ανυπότακτους Γαλάτες τα πανό που καλούν σε συμπαράσταση, οι κάτοικοι με τα μπλουζάκια που εκπέμπουν SOS, μας καλωσορίζουν στο ελληνικό γαλατικό χωριό.
Χαμογελαστοί και άψογα οργανωμένοι μας υποδέχονται και μας βοηθάνε : πού θα παρκάρουμε, πώς πάμε στην πλατεία, πού είναι η σκηνή, δεκάδες άτομα δουλεύουν για να εξυπηρετηθούμε όλοι πολύ γρήγορα. Μπράβο σε όλους. Κατοίκους, εθελοντές, καλλιτέχνες. Όλο το χωριό στο πόδι και η ατμόσφαιρα φανταστική. Νέοι, γέροι, παιδάκια. Φωνάζουνε συνθήματα, καθαρίζουν, ετοιμάζουν τα σουβλάκια, χορεύουν, και στο τέλος μας κοιτούν με μάτια ζεστά και καθαρά και μας λένε: « ευχαριστούμε». Εσείς εμάς ; Εμείς σας ευχαριστούμε που διαλέξατε να μην υποταχτείτε. Εδώ και χρόνια πολλά. Απλά εμείς το μάθαμε τώρα τελευταία.
Με εντυπωσίασαν αυτοί οι άνθρωποι. Δίπλα τους νιώθω να μη φοβάμαι, νιώθω κι εγώ δυνατή. Θυμάμαι πριν λίγους μήνες, στα πρώτα ανοίγματα του αγώνα τους στο ευρύ κοινό ήταν διαφορετικοί. Ναι, δυναμικοί πάντα, αλλά οργισμένοι, ταραγμένοι, αγχωμένοι, άμαθοι. Τώρα έχουν ωριμάσει. Είναι δυνατοί, αισιόδοξοι, τσαμπουκάδες, έχουν αποκτήσει ανοσία στις απειλές και γελάνε ειρωνικά στα μούτρα του κινδύνου. Δε μασάνε. Χτες μας κάλεσαν σε μια μεγάλη γιορτή. Δεν ήταν μίζεροι ούτε στιγμή. Περήφανοι και χαμογελαστοί. Γιατί ξέρουν ότι χαμένοι αγώνες είναι μόνο αυτοί που δεν δόθηκαν. Αγαπητοί Γαλάτες, είμαστε εδώ, μαζί σας. Και συγνώμη που αργήσαμε τόσο να συναντηθούμε.
