Η σχιζοφρένεια επισκέπτεται έναν στους εκατό ανθρώπους και αποτελεί μία νευροψυχιατρική νόσο και πλήττει κυρίως εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Το παρακάτω βίντεο αποτελεί μία εικαστική προσέγγιση της νόσου προς κοινωνική ευαισθητοποίηση, μιας και η πραγματικότητα της πάθησης είναι σαφώς πολυπλοκότερη.
Τι θα γινόταν αν ένας μετεωρίτης 150 τόνων έπεφτε πάνω σου; Πώς είναι να είσαι εδώ, χωρίς να είσαι, στ’ αλήθεια, εδώ; Πώς θα ένιωθες αν βρισκόσουν 91 εκατοστά μακριά από το σώμα σου; Η τρέλα μπορεί να μετρηθεί σε εκατοστά;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που μας θέτει ο Γάλλος σκηνοθέτης Jérémy Clapin στην animation τανία μικρού μήκους με τίτλο “Skhizein” του 2008, που πήρε το όνομά της από τα αρχαία ελληνικά και, συγκεκριμένα, το πρώτο συνθετικό της λέξης. [Σχιζοφρένεια < σχίζειν + φρένα (αλλιώς σχιζοφρενία)]. Η ταινία έχει πάρει πάρα πολλά βραβεία (μεταξύ των οποίων και το βραβειο «Kodak Short Film Award» από το φεστιβάλ των Καννών το 2008) και μας ευαισθητοποιεί πάνω στη νόσο της σχιζοφρένειας.
Η σχιζοφρένεια είναι ψυχική διαταραχή που ανήκει στις ψυχώσεις, κατά την οποία το άτομο απομακρύνεται από την πραγματικότητα του εξωτερικού κόσμου και ζει σε ένα φανταστικό κόσμο με τις ψευδαισθήσεις του. Ο Henri, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, λέει χαρακτηριστικά: «Λένε ότι χτυπάει 1% του πληθυσμού έτσι ξαφνικά». Οι σχιζοφρενείς, όταν βρίσκονται σε ψυχωσική κατάσταση, διακρίνονται από έντονη δημιουργικότητα.
Το φιλμάκι μάς βάζει στο μυαλό του σχιζοφρενή Henri με έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τρόπο και μας δείχνει πώς είναι να νιώθεις έξω από το σώμα σου, πώς αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και πώς αυτό επηρεάζει τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, τη δουλειά σου, ολόκληρη τη ζωή σου. Απομονώνεσαι από το εξωτερικό περιβάλλον, κλείνεσαι στον εαυτό σου και βυθίζεσαι στις ψευδαισθήσεις σου. Ο Jérémy Clapin παίρνει την κιμωλία και διορθώνει τις «ταμπέλες» που έχουν φορτωθεί στη νόσο καταρρίπτοντας κάθε προκατάληψη, με έναν τρόπο συγκινητικό, αστείο και διδακτικό.
Στο τέλος της ταινίας ο Henri λέει: «Δε σου λένε ποτέ πόσο τρελός είσαι. Μόνο ότι το ’χασες, ότι είσαι εκτός πραγματικότητας, εκτός εαυτού. Άρα, λίγο περισσότερο, λίγο λιγότερο, ποιο το νόημα να ξέρεις πόσα εκατοστά έχεις γλιστρήσει; Για το μόνο πράγμα που είμαι σίγουρος τώρα είναι ότι, εδώ που βρίσκομαι, δεν έχει πια σημασία. Όχι πια».
Πηγή: Ramnousia