Περπατάει αργά, σκεπτικά και σοφιστικά στην Καλλιδρομίου. Με το σακίδιο στην πλάτη φυσικά. Κοιτάει τα μπαλκόνια με αμυδρό χαμόγελο. Βλέπει εν δυνάμει ψηφοφόρο να κάθεται στο πεζούλι και να πίνει μπύρα. Κάθεται δίπλα του. Τον κοιτάει. Δεν μιλάει. Κοιτάει αλλού. Ξεφυσάει. Τον ξανακοιτάει. Δεν μιλάει. Συνεχίζει να τον κοιτάει. Δεν μιλάει. Κοιτάει κάτω. Τον ξανακοιτάει. Πάει να μιλήσει. Δεν μιλάει. Ξανακοιτάει γύρω του. Ο βοηθός του πατάει το play στο mp3 και παίζουν Τρύπες. Φτάνει το τραγούδι στο πρώτο ρεφρέν. Ο βοηθός πατάει το fade-out. Τον ξανακοιτάει...
- Τί λέει;
- OK!
- Θα με ψηφίσεις ε;
- I don't vote. I am not Greek citizen
Κουνάει συγκαταβατικά και με υποβόσκων αίσθημα αλληλεγγύης το κεφάλι. Σηκώνεται. Τον κοιτάει. Δεν μιλάει. Χαμογελάει. Δεν μιλάει. Τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη.
- Never mind... see you... bye!
Φεύγει. Ο αλλοδαπός με μια γλυκιά θλίψη στο βλέμμα τον κοιτά καθώς απομακρύνεται και μέχρι να χαθεί από το οπτικό του πεδίο, ενώ το fade-in σε τραγούδι του Πασχαλίδη έχει ήδη πατηθεί. Αν το τραγούδι του Πασχαλίδη προλάβει και τελειώσει πριν χαθεί εντελώς από τα μάτια του, τότε παίζει καπάκι και το theme του Alan Silvestri από το Forest Gump
Και κάπως έτσι χάθηκε η πρώτη μέρα της προεκλογικής εκστρατείας.
Πηγή: The Roof-is-on Fire (Antifascist Action - Greece)