Οι ανθρακωρύχοι δούλευαν με μηδενικά μέτρα ασφαλείας, εξευτελιστικούς μισθούς, διαμένωντας σε προχειροφτιαγμένους καταυλισμούς δίπλα στα ορυχεία, με καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης που ανήκαν στον ιδιοκτήτη του εκάστοτε ορυχείου. Τα ατυχήματα ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και η υγειονομική περίθαλψη ένα καλό θέμα για αστειευτεί κανείς, αλλά μέχρι εκεί. Επιπλέον, οι εργοδότες αρνούνταν κάθε συζήτηση για βελτίωση των συνθηκών εργασίας, πολλές φορές επικαλούμενοι την οικονομική κρίση (σας θυμίζει κάτι;).
Όταν, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, στην περιοχή έκανε την εμφάνισή του το συνδικάτο United Mine Workers και ξεκίνησαν οι πρώτες προσπάθειες για την δημιουργία σωματείων και οργανωμένων διεκδικήσεων, η απάντηση των εργοδοτών ήταν η δημιουργία "ομάδων κρούσεων" αποτελούμενων από πληρωμένους εγκληματίες και επαγγελματίες "Union Busters" -επάγγελμα με ιδιαίτερη άνθηση την εποχή- υπό την καθοδήγηση του σερίφη της περιοχής J.H.Claire, ουσιαστικά υπαλλήλου των ιδιοκτητών των ορυχείων.
Οι Union Busters του Claire συγκρούονταν με τους εργαζόμενους στις απεργίες, απειλούσαν τις οικογένειές τους, δωροδωκούσαν και ενίοτε δολοφονούσαν στελέχη του UMW, οι υποθέσεις των οποίων κατέληγαν στην τοπική αστυνομία σε φακέλους με την ένδειξη "ελλειπή στοιχεία". Οι δράστες δεν συλλαμβάνονταν ποτέ.
Το 1931, κατά την διάρκεια μιας μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων, μια από τις οικογένειες που δέχτηκαν την κατ' οίκον "επίσκεψη" από τις ομάδες του Claire ήταν και η οικογένεια της Florence Reece, κόρης ανθρακωρύχου και συζύγου του Sam Reece, επίσης ανθρακωρύχου και μέλους του συνδικάτου UMW. Καθώς ο Sam έλειπε από το σπίτι, οι Union Busters αρκέστηκαν στο να τρομοκρατήσουν και να χτυπήσουν την γυναίκα του και τα παιδιά του. Το ίδιο βράδυ, η Reece έγραψε τους στίχους του "Which side are you on", το οποίο και μελοποίησε βασιζόμενη σε κάποιον εκκλησιαστικό ύμνο.
Το "Which side are you on" διασκευάστηκε και έγινε ευρύτερα γνωστό από τον Pete Seeger στην δεκαετία του '60, ενώ ξαναήρθε στο προσκήνιο με έναν δεύτερο γύρο αναταραχών στην κομητεία Harlan στα μέσα της δεκαετίας του '70, όπου και η Florence Reece βρέθηκε και πάλι, αν και ηλικιωμένη, στο πλευρό των απεργών. Το 2003 διασκευάστηκε από την Natalie Merchant (από όπου και ακούγεται στο video).
Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell
Ελάτε όλοι οι καλοί εργάτες,
Έχω καλά νέα να σας πω,
Πως το συνδικάτο
Είναι εδώ για να μείνει.
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Σε ποιά πλευρά είστε, παιδιά;
Σε ποιά πλευρά είστε;
My daddy was a miner
He's now in the air and sun
He'll be with you fellow workers
Until the battle's won
Ο πατέρας μου ήταν ανθρακωρύχος,
Τώρα είναι στον αέρα και τον ήλιο.
Θα είναι μαζί σας, εργάτες
μέχρι να κερδηθεί η μάχη.
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Με ποιά πλευρά είστε, παιδιά;
Με ποιά πλευρά είστε;
They say in Harlan County
There are no neutrals there
You'll either be a union man
Or a thug for J.H.Claire
Λένε ότι στην επαρχία Harlan
κανείς δεν είναι ουδέτερος.
Είτε θα είσαι του συνδικάτου
είτε φονιάς του J.H. Claire
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Με ποια πλευρά είστε, παιδιά;
Με ποιά πλευρά είστε;
Oh workers can you stand it?
Oh tell me, how you can?
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?
Εργάτες, μπορείτε να το ανεχτείτε;
Πείτε μου, πως μπορείτε;
Θα είστε άθλιοι απεργοσπάστες,
Ή θα είστε άντρες;
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Με ποια πλευρά είστε, παιδιά;
Με ποιά πλευρά είστε;
Don't scab for the bosses
Don't listen to their lies
Poor folks ain't got a chance
Unless they organize
Μην γίνεστε προδότες για τα αφεντικά,
Μην ακούτε τα ψέμματά τους.
Οι φτωχοί δεν έχουν ελπίδα
αν δεν οργανωθούν.