Στην παραγωγή των αγίων ακολουθείται ένα κοινό μοτίβο. Οι υποψήφιοι, αν είναι γυναίκες, είναι όμορφες και κάποιος ισχυρός τις καλοβλέπει, γενικώς προέρχονται όλοι από "καλές" οικογένειες και για κάποιον άγνωστο λόγο αρχίζουν να θαυματοποιούν. Καθ' όλη τη διάρκεια των βασανιστηρίων αντέχουν, φαίνεται όμως πως. όταν έρχεται η ώρα του δήμιου, η δύναμη του πάνσοφου και παντοδύναμου Γιαχβέ εξανεμίζεται και οι θαυματοποιοί, που αργότερα ανακηρύσσονται άγιοι, τρέχουν ανεμπόδιστα να τον συναντήσουν στον άλλο κόσμο.
Η "παρουσία" αυτών των αγίων στη ζωή μας σήμερα, η αναπαραγωγή των "θαυμάτων" τους και η πώλησή τους στο αφελές κοινό συνιστούν σκάνδαλο τεραστίου μεγέθους και απάτη ολκής, με το αζημίωτο φυσικά για τα ιερατεία που εμπορεύονται την ευπιστία μας. Κανείς όμως εισαγγελέας από την "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη δεν έχει επιληφθεί έως σήμερα όπως θα όφειλε να έχει πράξει.
Ασύδοτα τα ιερατεία, με την παραγωγή και προβολή των αγίων τους εξαπατούν ασύστολα κάθε πικραμένο ξεπερνώντας; κάθε όριο.
Στον άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, που μιλούσε με τα ζώα και ήταν μάντης, του αποδίδεται και μια ημιανάσταση διότι. όταν πέθανε κάποιος μοναχός του, δεν τον αποχαιρέτησε. Πήγε λοιπόν, τον ανέστησε για να τον αποχαιρετήσει και στη συνέχεια τον πέθανε πάλι για να συναντηθούν στη δευτέρα παρουσία. Στη βιομηχανία της απάτης σχεδόν καθημερινά και η τηλεόραση. Σε εκπομπή του ΑΝΤΙ, σε μία από τις πολλές σχετικού προβληματισμού που συναντάμε στα κανάλια, (Καλημέρα στον ΑΝΤΙ - 12/08/05), ακούμε να διηγείται ένας παπάς και η τηλεόραση να μεταδίδει για ένα Σαουδάραβα πλούσιο που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Με τα πολλά, του σύστησαν την παναγία τη σεϊδανάγια, η οποία γκάστρωνε γυναίκες. Πράγματι, μετά από μία επίσκεψη η γυναίκα του μένει έγκυος. Μόλις γέννησε, ο ευτυχής πατέρας αποφάσισε να δωρίσει ένα χρηματικό ποσό στο μοναστήρι της. Στο δρόμο τον ληστεύουν και τον κατακρεουργούν κόβοντας κεφάλι, χέρια, πόδια και μάλιστα σε πολλά κομμάτια κι έπειτα τον χώνουν στο πορτμπαγκάζ αυτοκινήτου. Τους πιάνει η αστυνομία, ανοίγει το καπό και ο Σαουδάραβας... πετάγεται έξω ματωμένος, αλλά ραμμένος, επιμένοντας πως τον έραψε η παναγία με τη βοήθεια του γιου της.
Στον άγιο Ανδρέα, εκτός των άλλων, φύτρωναν και δάχτυλα που του έκοβαν οι διώκτες του. Η αγία Αικατερίνη, που υποτίθεται πως αρραβωνιάστηκε τον Γιαχβεδάκο με προτροπή της μαμάς του, αχρήστεψε όλα τα μηχανήματα βασανισμού της και, όταν την αποκεφάλισαν, αντί για αίμα έτρεχε γάλα. Το πτώμα της το μετέφεραν άγγελοι στο όρος Σινά, όπου παρέμεινε έως τον 6° αιώνα που την έχωσαν οι μοναχοί της περιοχής σε μαρμάρινη θήκη. Ο άγιος Νικόλαος, εκτός της ειδικότητας να ηρεμεί τη θάλασσα, το έπαιζε τσαμπουκάς χαστουκίζοντας τον Άρειο στην πρώτη οικουμενική σύνοδο, τον επισκέπτονταν στο κελί του ο Γιαχβεδάκος και η μαμά του, και πεθαμένος αντιμετώπισε μ' επιτυχία το διάβολο που είχε ζηλέψει τη δόξα του και προσπάθησε να κάψει το ναό του. O Φανούρης άγιασε γιατί έσωσε τρεις παπάδες που τους είχαν πιάσει σκλάβους οι Αγαρηνοί και λόγω της ομώνυμης πίτας που μας άφησε. Γίνεται από αλεύρι, ζάχαρη, κανέλα, λάδι που τα ανακατώνουμε, τα ζυμώνουμε και, αφού τα βάλουμε σε στρογγυλή φόρμα, ψήνουμε σε χαμηλή θερμοκρασία. Έτσι βρίσκουμε δουλειά αν είμαστε άνεργοι, τα κλειδιά μας, την υγειά μας σύντροφο αν δεν έχουμε και ό,τι άλλο βάλει ο νους μας.
Η οσία Μαρίαη Αιγύπτια ήταν ολίγον πουτάνα. Μετά από μια φωνή που άκουσε, αποτραβήχτηκε για σαράντα επτά χρόνια στην έρημο. O Γιαχβεδάκος τής είχε μάθει την τέχνη να περπατά στο νερό. Κάποια στιγμή πέθανε, κι ένα λιοντάρι έσκαψε το λάκκο της για να τη χώσουν.
Η Βαρβάρα έζησε επί Διοκλητιανού. Έφτιαξε στο μπάνιο της τρία παράθυρα που συμβόλιζαν το άγιο πνεύμα και ο πατέρας της την κυνήγησε. Αυτή χώρισε ένα βράχο στη μέση, οι υπόλοιποι ανησύχησαν και την έχωσαν στο μπουντρούμι. Το βράδυ τη βασάνιζαν και το πρωί την έβρισκαν θεραπευμένη. Είδαν κι απόειδαν και την αποκεφάλισε ο πατέρας της για να ησυχάσει, γυρίζοντας όμως σπίτι του τον βρήκε κεραυνός κι έτσι από τότε η κόρη του είναι προστάτης του πυροβολικού, των κυνηγών, τον δολοφόνων και κάθε ένοπλου.
Η Παρασκευή ήταν καλλονή, αλλά επέμενε αδιάφορα πως η ομορφιά είναι "ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος". Οι Εβραίοι, ως συνήθως, τη διέβαλλαν στον Μάρκο Αυρήλιο κι αυτός, λιγωμένος από την ομορφιά της, προσπάθησε μάταια να τη συνετίσει. Την έχωσαν σε μια σπηλιά μ' ένα άγριο θηρίο, αλλά αυτή φύσηξε και το θεριό τέζα. Οι δεσμώτες όπως ήταν φυσικό τρομοκρατήθηκαν και η Παρασκευή το έσκασε συνεχίζοντας το βιολί της σε άλλη πόλη. Τελικά, την αποκεφάλισαν κι ησύχασαν. O Αρτέμης είναι προστάτης των μπάτσων, των... όρχεων και θεράπευε ασθένειες διδύμων. Ο Νεκτάριος, που είναι πρόσφατος άγιος, πέθανε στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Τον πήγαν στην Αίγινα και. όταν προσπάθησαν να του φορέσουν το πετραχήλι και το ωμοφόριο, ο νεκρός... έσκυψε για να τους βοηθήσει. Για κάποιο άγνωστο λόγο έχει αδυναμία στις παντόφλες που του προσφέρουν οι πιστοί κι αργότερα τις παίρνουν πίσω φθαρμένες κι εννοείται θαυματουργές.
Ο Παντελεήμων, που ήταν κι αυτός νεροπερπατητής, αφού είδαν κι απόειδαν με τα βασανιστήρια, αποφάσισαν να τον αποκεφαλίσουν, αλλά αντί για αίμα, να σου να τρέχει το γάλα ποτάμι. Το είδαν αυτό οι στρατιώτες κι έγιναν χριστιανοί. Στο τέλος, ο ίδιος ο άγιος ζήτησε την εκτέλεσή του. Η Αγάθη έζησε επί αυτοκράτορα Δέκιου. Ήταν όμορφη, με ωραίο σώμα, ευγενικής καταγωγής και πλούσια. O Κυντιανός, άρχοντας της Κατάνης, άρχισε, και με το δίκιο του, να την καλοβλέπει. Η Αγάθη τον έχει χεσμένο και προσκυνά τον Γιαχβεδάκο. Ο άρχοντας τα παίρνει, τη βασανίζει και της κόβει τα βυζιά. Το βράδυ ο Πέτρος της βάζει άλλα... τα ίδια... θα σας γελάσω, τα βλέπει ο Κυντιανός, την πετάει στη φωτιά, μέγας σεισμός γίνεται κι επιτέλους η Αγάθη πάει προς θεού της. Τον Κυντιανό τον τρώνε τα άλογά του.
Ο Μηνάς μπαίνει σ' ένα πανδοχείο ψάχνοντας έναν προσκυνητή του που είχε τεμαχίσει προηγουμένως ο πανδοχέας. Αφού τον βρίσκει, τον συναρμολογεί, ο προσκυνητής συνέρχεται και ο άγιος, αφού σπάει στο ξύλο τον πανδοχέα για να τον συνετίσει, παίρνει το δρόμο του. Για πολλά χρόνια τον χάσαμε, μέχρι το 1826 που οι Τούρκοι έβαλαν στο νου τους να σφάξουν κόσμο στην εκκλησία του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Βέβαια, το 1821 οι Τούρκοι είχαν ξανασφάξει χιλιάδες και όλους τους επισκόπους του νησιού, αλλά τότε φαίνεται πως ο Μηνάς ήταν απασχολημένος. Στα 1826 όμως κι ενώ οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να μπουκάρουν στην εκκλησία, να σου ένας ασπρομάλλης καβαλάρης που τους κατατροπώνει. Μαθαίνουν οι Τούρκοι πως πρόκειται για τον Μηνά κι από τότε προσφέρουν δώρα στο ναό του.
Το θαύμα της Άννας είναι εντυπωσιακότατο. Μια άρρωστη γυναίκα και το επίσης άρρωστο παιδί της από την Αρτάκη φτάνουν στην εκκλησία της Άννας για να τους θεραπεύσει, όπου παρευρίσκονται κι εκατοντάδες άλλοι πάσχοντες. Μένουν νηστικοί σαράντα μέρες και ξαφνικά η εικόνα της αγίας αρχίζει το σουλάτσο. Αφού έκοψε διάφορες βόλτες, στάθηκε οριζόντια στο κεφάλι της άρρωστης και στριφογύριζε σαν προπέλα. Πάνω εκεί μια δύναμη σπρώχνει τη γυναίκα και το παιδί της στη θάλασσα. Εκείνη μ' όλα αυτά την πιάνει μια σκοτοδίνη και βουτάει τρεις φορές το παιδί της στη θάλασσα και το αφήνει μέσα. Τρέχουν άλλοι να το σώσουν, η εικόνα είχε πάψει να κάνει την προπέλα και είχε απλωθεί στη θάλασσα, η άρρωστη κρατιόταν από αυτήν και η εικόνα την έκανε βόλτες σαν κρις-κραφτ. Η γυναίκα φαίνεται πως ζαλίστηκε, έκανε εμετό κι έβγαλε ένα πολύ άσχημο πράγμα από το στόμα της και ξαναγύρισε στην εκκλησία με την εικόνα καπέλο. Ως ήτο φυσικό, η γυναίκα και το παιδί θεραπεύτηκαν και συνεχίστηκε κι ο αγιασμός που είχε διακοπεί.
Η Μαρίνα έδρασε επί αυτοκράτορα Κλαύδιου. Ομορφούλα κι αυτή, έμεινε ορφανή στα δώδεκα και την προσηλύτισε στο χριστιανισμό η γυναίκα που τη μεγάλωνε. Την είδε ο έπαρχος Ολύμβριος και την ορέχτηκε, αλλά η Μαρίνα επέμενε στο υβρίδιο του Γιαχβέ. Τα πήρε ο άλλος κι έβαλε να την ξεσκίζουν με σιδερένια νύχια αλλά την επομένη την έβρισκαν θεραπευμένη. Τελικά ο Ολύμβριος της πήρε το κεφάλι κι ησύχασε.
O Σπυρίδων όσο ζούσε έκανε διάφορα εντυπωσιακά, από το να μαζεύει σύννεφα και να βρέχει, μέχρι να αποσύρει τα νερά από πλημμύρες, και ήταν μάντης και θαυματουργός σοβαρός αφού ανάσταινε κόσμο και κοσμάκη. Συνεχίζει δε το ίδιο βιολί και σήμερα που το σκήνωμά του είναι περιουσία των Κερκυραίων και πιο συγκεκριμένα πηγή εσόδων της εκκλησίας. Η Ευθυμία μπόρεσε νεκρή να κατατροπώσει τους μονοφυσίτες. Επειδή δεν έβγαζαν άκρη στην οικουμενική σύνοδο της Χαλκηδόνας για το ποιος έχει δίκιο, αποφάσισαν να γράψει η κάθε πλευρά σε βιβλίο τις απόψεις της και να θέσουν τα βιβλία στο λείψανο της αγίας που το είχαν εύκαιρο για τέτοιες χρήσεις. Όταν άνοιξαν το φέρετρο μετά από κάποιο χρόνο, το βιβλίο των ορθοδόξων ήταν στα χέρια της, των μονοφυσιτών στο... στα πόδια της και οι δεύτεροι την πάτησαν.
Όταν τέλειωσαν οι ζουρλοί μάρτυρες κι οι αλλοπαρμένες ομορφούλες, τα ιερατεία δεν το έβαλαν κάτω. Άρχισε η φανταστική παραγωγή αγίων και ομοίων τους. 0 γνωστός σε όλους μας άγιος Βαλεντίνος ήταν μια περίπτωση ευεργέτη που παραχώρησε έκταση για να χτιστεί μια εκκλησία που ονομάστηκε "Βασιλική του Βαλεντίνου". Εκατό χρόνια αργότερα μετονομάστηκε σε "Βασιλική του Αγίου Βαλεντίνου". Ένας συγγραφέας-απατεώνας μετέτρεψε τον Βαλεντίνο σε Ρωμαίο παπά, τον έβαλε να διώκεται από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β', ο οποίος και τον "δολοφονεί" στις 14 Φεβρουαρίου στο σημείο της Φλαμινίας Οδού όπου ο ανίδεος και πραγματικός Βαλεντίνος είχε προσφέρει την έκταση και χτίστηκε η εκκλησία. Επόμενος απατεώνας τον προβιβάζει σε επίσκοπο του Τέρνι που μαρτύρησε στη Ρώμη και οι μαθητές του βούτηξαν το λείψανο και το έθαψαν στο 101 χλμ της Φλαμινίας Οδού. Με τον ίδιο τρόπο από την "εκκλησία της Καικιλίας" που θεμελιώθηκε από την αυτοκράτειρα Καικιλία τον 3° αιώνα, φτάσαμε στη "θαυματουργή" αλλά και ανύπαρκτη παρθένο μάρτυρα, δύο αιώνες αργότερα.
Στον Μεσαίωνα, το δημοφιλέστερο βιβλίο ήταν η συλλογή ανύπαρκτων και κατασκευασμένων μαρτύρων. Με τίτλο Ι,εββηάα Αισεα (Χρυσός Θρύλος), γράφτηκε το 1260 από το δομινικανό καλόγερο Ιάκωβο ντε Βοράτζινε και είχε τέτοια δημοτικότητα, ώστε σώζονται περισσότερα αντίγραφα ακόμη κι από τη Βίβλο.
Να μην ξεχάσουμε την αγία Μπερναντέτ. Η Μπερναντέτ Σουμπιρούς ήταν μια δεκατετράχρονη αναλφάβητη μπροστά στην οποία το 1858 στη Λούρδη παρουσιάστηκε η Μαρία δεκαοκτώ (!) φορές και της δήλωσε ευθαρσώς κι αμετακλήτως: «Εγώ είμαι η Άμωμος Σύλληψη.» Μετά από αυτό, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Χτίστηκε βασιλική που την επισκέπτονται κάθε χρόνο πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, εντοιχίστηκε πλάκα όπου ο επίσκοπος διαβεβαιώνει πως πράγματι η Μαρία παρουσιάστηκε και η μικρή βλαμμένη έγινε αγία. Από τότε η Μαρία πήρε φόρα και έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα 21.000 (κατά Πιερτζόρτζιο Οντιφρέντι) φορές, κι αυτές μόνο στη Δύση.
Τα "θαύματα" και οι άγιοι, ως απόδειξη της ύπαρξης του θεού, μας προκαλούν ακόμη και σήμερα. Ο μοναχός Βησσαρίων Κορκολιάκος πέθανε το 1991. Δεκαπέντε χρόνια μετά, έχει γίνει είδωλο πτωματολαγνείας στην οποία τα χριστιανικά ιερατεία διακρίνονται εξόχως. Το πτώμα του όχι μόνο δεν έχει αποσυντεθεί εντελώς αλλά ευωδιάζει κιόλας, φυσικά, εντέχνως. Οι πιστοί συρρέουν και η μονή τα οικονομάει. Ο γνωστός ιατροδικαστής Π. Γιαμαρέλος μίλησε για ανεξήγητο γεγονός. Για την υπόλοιπη επιστήμη όμως είναι ευκόλως εξηγήσιμο.
Στην Τήνο και αλλού, με τη συνδρομή και την κάλυψη των κυβερνώντων, χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο καταρρακώνουν την αξιοπρέπειά τους και έρπουν, θύματα, προς τη "θαυματουργή" εικόνα που αποδίδει τεράστια ποσά στην εξαργύρωση της ελπίδας των καταφρονεμένων. Ιερατεία, θαυματοποιία, απάτη και αντικομμουνισμός σε αγαστή σύμπνοια. Όταν η απατεώνισσα Αθανασία του Αιγάλεω "πέθανε" και "αναστήθηκε", υποστήριξε πως οδηγήθηκε από την παναγία στα Καλάβρυτα όπου δολοφονήθηκαν εκατοντάδες κομμουνιστές. Η οποία παναγία τής διεμήνυσε πως την ίδια τύχη θα έχουν όλοι οι άπιστοι.
Από το βιβλίο "ΙΕΡΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ" του Στέλιου Κανάκη, εκδόσεις "ΕΜΠΕΙΡΙΑ"
Πηγή: theasis.gr