Το φαινόμενο του να γυρίζεις 120 γενιές πίσω για να νιώσεις περήφανος... για τον εαυτό σου!

Είμαι αγράμματος, αμόρφωτος, απολίτιστος, χαμηλής νοημοσύνης, αρκετά σκατοχαρακτήρας, τεράστιο ψώνιο, κοιτάω μόνο τον εαυτό μου και όλους του γράφω στα @@ μου, πολύ λαμόγιο, έχω χόμπι να σημαδεύω με αεροβόλο αδέσποτα, πετάω σκουπίδια από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου εν κινήσει, ζω με την σύνταξη της μάνας μου, και την βρίσκω με τα τραγούδια του Τσαλίκη και του TUS.

Προχθές που λες, τα λέγαμε με έναν που δούλευε λέει αρχιμηχανικός σε κάποιο CERN. Δείκτη νοημοσύνης 160 λέει είχε, είχε κάνει εθελοντής διασώστης σε κάποια Γάζα είπε και δεν κατάλαβα τι εννοούσε, πολύ καλό παιδί, συντηρούσε όλη του την οικογένεια, δώριζε χρήματα σε ιδρύματα και στα νιάτα του λέει έγραψε και κάποια τραγούδια για κάποιους Pig Flood... Ring Froyd... Pink Floyd, κάπως έτσι.

Ο πατέρας σου τι δουλειά έκανε ρε ψηλέ; (τον ρωτάω)

Καθάριζε βόθρους! (μου απαντά)

Χα! Χα! Χα! Εμένα ο δικός μου ήταν καθηγητής-νευροχειρουργός ρε γατάκι! Τι να μας πεις και εσύ για τον πατέρα σου... Όταν ο δικός μου έσωζε ζωές ανθρώπων, εσένα βουτούσε στα σκατά! (του λέω και του γυρίζω την πλάτη του απολίτιστου βάρβαρου με τον βοθρατζή πατέρα)


Προσθέστε στον παραπάνω διάλογο κάποιες γενιές παραπάνω μεταξύ μπαμπά-γιου, 120 με 130 για παράδειγμα, και τρίψτε τον στην μούρη όσων προγονόπληκτων Βελόπουλων και Μπουμπούκων φουσκώνουν από περηφάνεια γιατί "...όταν οι πρόγονοί τους χτίζαν Παρθενώνες, οι Σκανδιναβοί μασούσαν βελανίδια".