Ο Μάνεσης ειρωνεύεται πολίτη που ειρωνεύεται τον Μητσοτάκη: "Στην Ικαρία να πάτε, στην Ικαρία!" (βίντεο)

Το πράγμα έχει ως εξής. Ρεπόρτερ του Alpha του Βαρδινογιάννη επιχειρεί να κάνει live ρεπορτάζ στον Φλοίσβο για τον συνωστισμό του κόσμου και την ατομική του ευθύνη/ανευθυνότητα στα νέα σκληρά μέτρα του Μωυσή Λουδοβίκου πρωθυπουργού Μητσοτάκη.

Μία γυναίκα που περνούσε από το σημείο προτρέπει τον ρεπόρτερ και τον αρχισυντάκτη του να πάνε να κάνουν αντίστοιχο ρεπορτάζ σην Ικαρία. Όπου χθες ο Τσόρτσιλ Μωυσής πρωθυπουργός έκανε κορονοπάρτι 35 ατόμων χωρίς μάσκες κατά την εκδρομούλα του με το Σινούκ σε Ικαρία, Φούρνους και Σάμο και όλα τα ΜΜΕ εντελώς τυχαία εξαφάνισαν. Γιατι τα μέτρα ισχύουν μόνο για τα ανθρωπάκια και όχι για τους αυτοκράτορες.

Ο πολλά-βαρύς εύθικτος δημοσιογράφος (με το Ρ και το Α κεφαλαία) Μάνεσης εκνευρίστηκε, ειρωνεύτηκε και εμμέσως πλην σαφώς υπονόησε πως η πολίτης ήταν οπαδός της αντιπολίτευσης που ήθελε να δημιουργήσει κλίμα κατά της Υπέρκομψης ΝΔ.

Εντελώς συμπτωματικά ο δημοσιογράφος Νίκος Μάνεσης ήταν και αυτός που είχε αφηνιάσει και "θιχτεί" όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βγάλει το ευστοχότατο σατιρικό σποτ με τους δημοσιογράφους-παπαγαλάκια να κυνηγούσαν τα λεφτά της λίστας Πέτσα και το είχε χαρακτηρίσει σκουπίδι. Εντελώς εντελώς συμπτωματικά.

Το μεγαλύτερο ξέπλυμα του ναζισμού από τον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ των Μαυρίδη/Λάμψια

Το πρωτοσέλιδο των Μαυρίδη/Λάμψια που είναι πιο αισχρό και σιχαμερό και από το "λυτή" του Μπογδάνου για την μητέρα Φύσσα.

Το παπαγαλάκι του Πέτσα που πήρε 200.000€ κρατική διαφήμιση του Μένουμε Σπίτι για να πουλάει 200 φύλλα. Μιλά η αγαπημένη συγγραφέας της Athens Voice Σώτη Τριανταφύλλου για "αντισυστημισμό" που σκότωσε τον (συστημικό;) Παύλο Φύσσα. Κερασάκι στην τούρτα το "από το έγκλημα στην τιμωρία" για να κάνει και την κουτοπόνηρη αντιστοιχία με το ομώνυμο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι.

Έντγκαρ Άλαν Πόε: Ο άρχοντας του μακάβριου

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe), γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1809 και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1849. Ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.

Ο Edgar Allan Poe γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 στην πόλη της Βοστόνης, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, το δεύτερο από τα τρία παιδιά των ηθοποιών γονιών του. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, ο πατέρας του, David, εγκαταλείπει την οικογένεια. Η μητέρα του σύντομα πεθαίνει από φυματίωση και ο μικρός Edgar χωρίζεται από τα αδέρφια του, αφού τον αναλαμβάνει η οικογένεια Allan στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.

Ιερή βιομηχανία παραγωγής αγίων

Το επίπεδο ευπιστίας του "ποιμνίου" αναπτύχθηκε σε τέτοιο επίπεδο. ώστε να περνά οποιαδήποτε θαυματοποιός απάτη από την πιο εξωφρενική έως την πιο γελοία. Έτσι, και για να διατηρείται η πίστη σε μπούρδες και τερατολογίες και για να υποτάσσεται το κοπάδι, οι εκκλησίες έκτοτε δημιούργησαν στρατιές αγίων και θαυματοποιών, η ύπαρξη των οποίων στις μέρες μας χλευάζει και προκαλεί τη συλλογική μας νοημοσύνη.

Στην παραγωγή των αγίων ακολουθείται ένα κοινό μοτίβο. Οι υποψήφιοι, αν είναι γυναίκες, είναι όμορφες και κάποιος ισχυρός τις καλοβλέπει, γενικώς προέρχονται όλοι από "καλές" οικογένειες και για κάποιον άγνωστο λόγο αρχίζουν να θαυματοποιούν. Καθ' όλη τη διάρκεια των βασανιστηρίων αντέχουν, φαίνεται όμως πως. όταν έρχεται η ώρα του δήμιου, η δύναμη του πάνσοφου και παντοδύναμου Γιαχβέ εξανεμίζεται και οι θαυματοποιοί, που αργότερα ανακηρύσσονται άγιοι, τρέχουν ανεμπόδιστα να τον συναντήσουν στον άλλο κόσμο.

Oι αμαρτίες του Χριστιανισμού - Μέρος Α': Θρησκευτική ηθική

Το άρθρο αποτελεί μετάφραση του 12ου κεφαλαίου του βιβλίου του George H. Smith "Atheism: The case against God" που κυκλοφόρησε το 1980 από τις εκδόσεις Prometheus Books. Συγγραφέας: George H. Smith. Μετάφραση: Π

"Θρησκευτική ηθική" στην παρούσα συζήτηση σημαίνει οποιονδήποτε κώδικα αξιών ο οποίος ανάγεται στις υποτιθέμενες εντολές κάποιου υπερφυσικού όντος. Aυτή η άποψη για την ηθική παρουσιάζεται καθαρά στη Bίβλο (π.χ. Δέκα Eντολές) και γενικά χαρακτηρίζει κάθε θρησκεία εξ αποκαλύψεως.

Δύστυχα πρόβατα - Χόρχε Μπουκάι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια βοσκών. Είχαν όλα τα πρόβατά τους μαζί σ’ ένα μαντρί. Τα τάιζαν, τα φρόντιζαν και τα βοσκούσαν. Κάπου κάπου, τα πρόβατα προσπαθούσαν να το σκάσουν. Ερχόταν τότε ο πιο γέρος βοσκός και τους έλεγε: «Α, πρόβατα ασυνείδητα και αλαζονικά, δεν ξέρετε ότι εκεί έξω ο κάμπος είναι γεμάτος κινδύνους; Μονάχα εδώ βρίσκετε άφθονο νερό, φαγητό και προπαντός, προστασία από τους λύκους». Γενικά, αυτό αρκούσε για να φρενάρει τις τάσεις «ελευθερίας» των προβάτων.

Ο νομπελίστας Πορτογάλος Ζοζέ Σαραμάγκου

"Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου... Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε." - Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)

Γιατί ο βασιλιάς της Αγγλίας απαγχόνισε τον Guy Fawkes και τη "Συνωμοσία της Πυρίτιδας"

"Remember, remember, the 5th of November"

Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1606, όταν τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας, μαζί με τον εμπνευστή της Γκάι Φοκς, οδηγήθηκαν στην αγχόνη και κατόπιν διαμελίστηκαν για παραδειγματισμό.

Το χρονικό της συνωμοτικής δράσης. Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, στη Βρετανία, ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’, ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα, αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς.

Ο Κύκλος του 99

Από το βιβλίο του Αργεντίνου ψυχαναλυτή Χόρχε Μπουκάι, "Να σου πω μια Ιστορία" 

Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:

«Το Κοράκι – Η Άκοπη Έκδοση» από τον Στέφεν Κινγκ

Πρωτότυπος Τίτλος: «The Stand – The Complete & Uncut Edition» by Stephen King.

Το Κοράκι είναι το μετά-αποκαλυπτικό έπος του Στίβεν Κινγκ που πρωτογράφτηκε το 1978, αλλά επανακυκλοφόρησε το 1990 «άκοπο», δηλαδή συμπεριλαμβάνοντας την πλειοψηφία των κομμένων από την πρώτη έκδοση σκηνών, και ελαφρώς εκμοντερνισμένο από τον ίδιο τον συγγραφέα. Το βιβλίο είναι ίσως από τα πιο επιτυχημένα του Κινγκ και έχει μεταφερθεί τόσο στην τηλεόραση ως σειρά, όπως και σε κόμικς. Επίσης είναι τεράστιο. Σε μεγάλο μέγεθος αγγίζει τις 560 σελίδες, ενώ σε πιο φτηνό, μικρό αντίτυπο ξεπερνάει τις 1000, οπότε, μέλλοντα αναγνώστη, σου προτείνω υπομονή εάν καταπιαστείς μαζί του.

Το Όνομα του Ρόδου (1986) - (ελληνικοί υπότιτλοι)

Κινηματογραφική μεταφορά, από τον Γάλλο σκηνοθέτη Ζαν-Ζακ Ανό, του πρώτου μυθιστορήματος που εξέδωσε ο Ουμπέρτο Έκο, το 1980, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στο χώρο της λογοτεχνίας. Το διάσημο αστυνομικό μυθιστόρημα - μεσαιωνικό χρονικό: «Το όνομα του ρόδου» παραγωγής 1986.

Βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα του 14ου αιώνα, όπου ό,τι έχει απομείνει από τα κείμενα της αρχαίας γνώσης βρίσκεται στα χέρια της εκκλησίας. Οι μοναχοί της Ευρώπης είναι οι μόνοι που έχουν πρόσβαση στα αρχαία κείμενα καθώς πολλά από αυτά θεωρούνται επικίνδυνα εξαιτίας του ειδωλολατρικού τους περιεχομένου.

Τα 14 τυπικά χαρακτηριστικά του "πρωτο-φασισμού" σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο

Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ' αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ' αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.

"Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα"

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Γιάννη Κάτρη "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα", (εκδόσεις Παπαζήση)

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1971 στα ελληνικά (Δυτική Ευρώπη) και στα αγγλικά (Αμερική, Καναδάς). Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1974. Στις 2 Φεβρουαρίου 1976, κι ενώ έχει επέλθει η Μεταπολίτευση, ο Γιάννης Κάτρης και ο εκδότης του Βίκτωρ Παπαζήσης θα δικαστούν στο Α' Τριμελές Πλημμελειοδικείο για “περιύβριση Αρχής”, επειδή στο βιβλίο καταγγέλλονται τα βασανιστήρια και οι βασανιστές της Γενικής Ασφάλειας στη διάρκεια της δικτατορίας. Η σχετική διαδικασία ανακινήθηκε από τον υπουργό Δημοσίας Τάξεως Σόλωνα Γκίκα. Μαζί με τη δίωξη των υπευθύνων, συγγραφέα και εκδότη, θα ζητηθεί και η κατάσχεση του βιβλίου διότι υπάρχει “κίνδυνος” να δημιουργηθούν για το Αστυνομικό Σώμα "εσφαλμέναι και βλαπτικαί εντυπώσεις"! Μάρτυρες κατηγορίας θα καταθέσουν οι βασανιστές και φύλακες της Χούντας Καραπαναγιώτης, Μπάμπαλης, Λάμπρου και άλλοι γνωστοί χαμαιλέοντες του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη.

George Orwell: Μια τελευταία προειδοποίηση

Ο George Orwell δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, σήμερα τα έργα του και τα λόγια του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Το βιβλίο του "1984" βρίσκει πλήρη επαλήθευση στη σύγχρονη εποχή και αποτέλεσε ένα από τα συγκλονιστικότερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το έγραψε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και εκδόθηκε το 1949, ένα χρόνο πριν τον θάνατό του. Το ολοληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδερφού, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις ανθρώπινες πράξεις και συνειδήσεις. Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια η προσωπική κρίση και ελευθερία αφανίζεται και ο κόσμος διαμορφώνει μια τρομαχτική εικόνα σκλαβιάς με όλες τις εκφάνσεις της.

Η ανθρωπότητα έχει διανύσει πάνω από μισό αιώνα αφότου κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Οργουελ, εξακολουθεί όμως να είναι καθόλα επίκαιρο και να αποτελεί μια διαρκή προειδοποίηση για τον κόσμο που ζούμε, αλλά και για κείνον που έρχεται.

Δεν υπάρχει Θεός. Με την κοινή λογική ενός ιερέα

"Η Διαθήκη του Μελιέ έπρεπε να βρίσκεται στην τσέπη κάθε έντιμου ανθρώπου· ένας έντιμος παπάς, γεμάτος ειλικρίνεια, που ζητάει συγγνώμη από το Θεό επειδή είχε αυταπατηθεί, πρέπει να φωτίσει εκείνους που αυταπατώνται."

Βολταίρος

Πολλά βιβλία έχουν εκδοθεί γύρω από το θέμα της μη ύπαρξης του Θεού. Αλλά το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν παπά που πραγματεύεται το θέμα απλά και πειστικά όσο κανένας. Και μάλιστα σε μια εποχή (δεύτερο μισό του 17ου αιώνα) που κάτι τέτοιο ήταν άκρως επικίνδυνο.

Λίγοι φιλόσοφοι πριν από τον εκπληκτικό παπα-Ζαν Μελιέ ασχολήθηκαν με το θέμα, και αυτοί όχι διεξοδικά. Ο Καρτέσιος και ο Καντ, π.χ., τελικά δεν τόλμησαν να αποφανθούν ξεκάθαρα. Ο Ζαν Μελιέ είναι ο πρώτος πραγματικά άθεος συγγραφέας του Δυτικού Κόσμου. Ένας άθεος που βγήκε μέσα από την εντρύφηση στα βιβλικά κείμενα επί τριάντα επτά χρόνια. Όμως δεν τόλμησε να πει αυτό που αισθανόταν όσο ζούσε. Αν είχε μιλήσει, το πιθανότερο είναι να μην είχε διασωθεί ούτε η Διαθήκη του.

"Άκου ανθρωπάκο!" (Βίλχεμ Ράιχ, απόσπασμα)

Απόσπασμα από το βιβλίο "Άκου ανθρωπάκο!" του Αυστριακού ψυχαναλυτή Βίλχεμ Ράϊχ (1897-1957) που γράφτηκε το 1948.

"Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμα! Τελικά δε βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι' ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα· πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωλiά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής.

Αδόλφος Χίτλερ: Οι φωτογραφίες του που ήθελε να καταστραφούν

Το 1925, λίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή του, ο Αδόλφος Χίτλερ ζήτησε από το φωτογράφο Ηeinrich Ηoffmann να τον φωτογραφήσει την ώρα που άκουγε μια ηχογραφημένη ομιλία του κι έκανε πρόβες. Οι φωτογραφίες δεν άρεσαν στον μετέπειτα δυνάστη και ζήτησε να καταστραφούν. Ο φωτογράφος κράτησε τα αρνητικά και τελικά δημοσίευσε τις φωτογραφίες στο βιβλίο του «Ο Χίτλερ ήταν φίλος μου» που κυκλοφόρησε το 1955.

Το δόγμα του σοκ

Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον καθώς αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή του παγκόσμιου ξέφρενου καπιταλισμού, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ.

Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.

Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι...

Από το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ "Ιστορίες του κ. Κόυνερ"

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ. Κ η κορούλα της οικονόμου του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.

Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε λόγου χάρη να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.

Η ιστορία του Χωρικού και του Χότζα

Μια ωραία ιστορία πολιτικής αλληγορίας με βαθύ νόημα

Μια φορά κι έναν καιρό ένας φτωχός και εξαθλιωμένος χωρικός αποφάσισε να πάει στον Ναστραντίν για να ζητήσει την βοήθειά του για ένα σοβαρό θέμα που τον απασχολούσε.

-Χότζα μ΄, έχω ένα μεγάλο πρόβλημα. Ζούμε εγώ η γυναίκα μου και τα πέντε μου παιδιά σε ένα δωμάτιο τόσο δα ο ένας επάνω στον άλλον. Τί να κάνω;