Ο εθνικός φουκαράς

Ο μεροκαματιάρης που δουλεύει σαν σκυλί από ήλιο σε ήλιο για να θρέψει τα παιδιά του έχει και αυτός μια παρηγοριά. Ανήκει σε ένα έθνος που του ανυψώνει το ηθικό και τον κάνει κάποιο. Ο αληθινός εχθρός λέει στον φουκαρά μεροκαματιάρη η εθνική του ιδεολογία, δεν είναι ο πλούσιος γείτονας του που έχει κόψει χίλια κεφάλια σαν το δικό του για να βρεθεί εκεί που βρίσκεται, αλλά ο αλβανόφωνος μετανάστης που θα του πάρει την δουλειά, μιλάει μια γελοία γλώσσα και είναι και μουσουλμάνος. Ο ίδιος αυτός ο φουκαράς όχι μόνο θα το χάψει, αλλά θα υπερασπιστεί με δέος τον πλούσιο γείτονα γιατί πιστεύει ότι είναι αδερφός πατριώτης και ότι κατάφερε, το κατάφερε με μαεστρία και στο κάτω κάτω βρε αδερφέ είναι μάγκας και έλληνας.

Το παιχνίδι στα μέτρα τους (Ιούνιος 2012. Μέσα από ένα στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης)

Παρατηρώντας τα πράγματα τα τελευταία 2-3 χρόνια στην Ελλάδα και με αιτία την τραγική οικονομική κρίση ήταν ηλίου φαεινότερον ότι κάτι θα άλλαζε. Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να ξυπνά – ή τουλάχιστον να αποκτά υπερκινητικότητα στον χρόνιο ύπνο του - δείχνοντας σημάδια ότι πλησιάζει η ώρα όπου αναπόφευκτα θα ξυπνήσει.

Η αφύπνιση θα έφερνε άγρια αντίδραση. Αντίδραση απέναντι στους πολιτικούς χώρους που δεκαετίες τώρα καταχρώνται, κατασπαταλούν και χαρίζουν δημόσιο χρήμα με μόνο γνώμονα το πώς θα ανανεώσουν την θητεία τους για να συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση στην εξουσία εξυπηρετώντας μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα. Αντίδραση απέναντι στις τράπεζες, που δρώντας ανεξέλεγκτα και με τρόπο που ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών θα μπορούσε να καταλάβει ότι τα δάνεια, το χρέος και τα επιτόκια δεν είναι παραγωγική διαδικασία και ανάπτυξη και όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού θα καταρρεύσουν τα πάντα, γιατί η οικονομία είναι ένα απλό ντόμινο. Τα πάντα εκτός από αυτούς που σχεδιάσανε εξ’ αρχής αυτό το είδος ντόμινου και βγήκαν έγκαιρα από την πορεία του.