Ulrike Marie Meinhof: Γράμμα στην κόρη της

"Η αξία του ανθρώπου δεν είναι απαραβίαστη"

Η Ουλρίκε Μάινχοφ (7/10/1934-8/5/1976) ήταν Γερμανίδα δημοσιογράφος και από το 1970 ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ακροαριστερής οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF), που έδρασε στη Δυτική Γερμανία. Το 1970 συνέβαλλε στην απελευθέρωση του Αντρέας Μπάαντερ (Andreas Baader) από την φυλακή και το 1972 σε πέντε βομβιστικές επιθέσεις που άφησαν τέσσερις νεκρούς. Συνελήφθη το 1972 και αυτοκτόνησε ή κατά την διεθνή επιτροπή που ερεύνησε τις συνθήκες θανάτου της πέθανε πριν απαγχονιστεί το 1976.

Αδόλφος Χίτλερ: Οι φωτογραφίες του που ήθελε να καταστραφούν

Το 1925, λίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή του, ο Αδόλφος Χίτλερ ζήτησε από το φωτογράφο Ηeinrich Ηoffmann να τον φωτογραφήσει την ώρα που άκουγε μια ηχογραφημένη ομιλία του κι έκανε πρόβες. Οι φωτογραφίες δεν άρεσαν στον μετέπειτα δυνάστη και ζήτησε να καταστραφούν. Ο φωτογράφος κράτησε τα αρνητικά και τελικά δημοσίευσε τις φωτογραφίες στο βιβλίο του «Ο Χίτλερ ήταν φίλος μου» που κυκλοφόρησε το 1955.

Περί βίας

Βία είναι…

Μια συλλογή σκέψεων για τη βία. Για τις ημέρες που κάποιοι πιστεύουν ότι είναι κομιστές της απόλυτης αλήθειας για τη φύση του ανθρώπου, την αξιοπρέπεια και την επανάσταση.

«Γιατί θαυμάζουμε όλους τους ανθρώπους που αντιστέκονται; Όλοι μας οι ήρωες ήταν ήρωες που αντιστάθηκαν απέναντι σε καθεστώτα αυθαιρεσίας και παρεβίασαν βεβαίως, νομικιστικά κοιταγμένο, κάποιο νόμο. Μα πολεμάνε ένα καθεστώς που έχει καθιερώσει τη βία. Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το καθεστώς; Βεβαίως και με μέσα που μπορεί να συνιστούν βία αλλά δεν είναι πρωτογενής αυτή η βία. Είναι άμυνα».

Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης

Βιοποικιλότητα και Ρατσισμός (Biodiversity vs Racism)

Βίντεο από εργασία φοιτητών του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ για το μάθημα της «Βιοποικιλότητας» που δίνει μία αυτονόητη απάντηση της επιστήμης για το ρατσισμό.

Ποινικοποίηση κάνναβης και ποτοαπαγόρευση

Αναδημοσίευση από enet.gr

Παρουσιάζοντας την άποψη του Amendt, έπεσα πάνω σε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες πάνω στο γιατί ποινικοποιήθηκε και καταδιώχθηκε τόσο έντονα η κάνναβη στις ΗΠΑ.

Γράφοντας το άρθρο με την άποψη ενός ειδικού επί θεμάτων ναρκωτικών, διαπίστωσα πόσο σημαντική ήταν η ποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης για την εξύφανση της γνωστής πολιτικής απαγόρευσης της χρήσης ορισμένων ναρκωτικών ουσιών, ενώ άλλα ναρκωτικά, όπως τα τσιγάρα και κυρίως το αλκοόλ, αφέθηκαν ελεύθερα αν και ήταν ολοφάνερα επιβλαβή για τη δημόσια υγεία. Αυτή η πολιτική απαγόρευσης γεννήθηκε και γιγαντώθηκε στις ΗΠΑ, μέσω προπαγάνδας. Θα προσπαθήσω να δείξω ορισμένα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από αυτή την πολιτική. Όπως είδαμε, η κάνναβη δεν βρισκόταν στη λίστα των επιβλαβών ουσιών του Διεθνούς Συνεδρίου της Χάγης, το 1912, και θα ήταν παράλογο να βρισκόταν αφού από αυτή παραγόταν το 85% των τότε φαρμάκων.Στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του The Emperor wears no clothes (ο Αυτοκράτορας είναι Γυμνός), οJack Herer μας δείχνει την έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ του 1916, που έλεγε ότι  αν αναπτυσσόταν τεχνολογία την οποία κατείχαν (με άλλα λόγια είχαν την πατέντα της και θα μπορούσαν να την παράγουν), η καλλιέργεια κάνναβης θα γινόταν η κύρια γεωργική παραγωγή των ΗΠΑ. Η μαριχουάνα, την οποία, ας θυμίσουμε εδώ, πήγε στην Αμερική ο Κολόμβος, ευδοκιμούσε πολύ καλά στα εδάφη των ΗΠΑ.

48 χρόνια από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα

Σαν σήμερα, 21 Ιουλίου του 1965, δολοφονήθηκε από τους ένστολους πραιτωριανούς της ιουλιανής εκτροπής ο νεολαίος αγωνιστής, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, Σωτήρης Πέτρουλας. Το όνομά του γίνεται τραγούδι και σύνθημα. Η θυσία του πιο επίκαιρη παρά ποτέ.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης το 1942 από γονείς αγρότες. Τέσσερα μόλις χρόνια μετά τη γέννησή του, το 1946, η οικογένεια Πέτρουλα αναγκάζεται να καταφύγει στην Αθήνα προκειμένου να διασωθεί από τη δολοφονική μανία των ενόπλων συμμοριών της Δεξιάς. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων στην Αθήνα, ο Σωτήρης εργάζεται, σημειώνει εξαιρετικές επιδόσεις στο σχολείο και παράλληλα συμμετέχει δραστήρια στο μαζικό μαθητικό κίνημα.

Carlo Guiliani: Γράφοντας με αίμα την σύγχρονη ιστορία

12 χρόνια συμπληρώνονται αύριο από τη μέρα που δολοφονήθηκε από όπλο αστυνομικού με σφαίρα στο κεφάλι ο Carlo Giuliani στην Γένοβα.

Carlo Giuliani (14 March 1978 – 20 July 2001)

20 Ιουλίου 2001. Ο Carlo Guiliani κειτόταν νεκρός στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του, διαμαρτυρόμενος με το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.

Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη.

Οι διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων εξελίχθηκαν σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Η σύγχυση που ακολούθησε ήταν μεγάλη και η δραστηριοποίηση των δυνάμεων καταστολής ακόμη μεγαλύτερη απαντώντας δυναμικά στους διαδηλωτές.

Τρομοκρατική επίθεση στον Γοργοπόταμο!

26 Νοεμβρίου 1942

Τρομοκρατική επίθεση στον Γοργοπόταμο σημειώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβαν οι τρομοκράτες της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΛΑΣ υπό την πολιτική κάλυψη του ΕΑΜ. Οι στυγεροί τρομοκράτες του ΕΛΑΣ με υπηρεσιακό εγκέφαλο το κακομαθημένο κωλόπαιδο από τα βόρεια προάστια της Ρούμελης, Άρη Βελουχιώτη, γόνος εύπορης οικογενείας (πατέρας δικηγόρος, μάνα συμβολαιογράφος), ανατίναξαν την γέφυρα κόσμημα του Γοργοποτάμου προκαλώντας χάος στην περιοχή. Χιλιάδες έλληνες πολίτες ταλαιπωρούνται στις μετακινήσεις τους, ενώ οι εικόνες καταστροφής κάνουν το γύρο του κόσμου προκαλώντας τεράστια ζημιά στον τουρισμό, στην επενδυτική ανάπτυξη, στην ομαλότητα και στην σταθερότητα.

Ζεϊντελικ, η μεγαλύτερη νεκρόπολη της χώρας. Οδοιπορικό σε ένα άγνωστο μνημείο της Θεσσαλονίκης

Αναδημοσίευση από Thessaloniki Arts and Culture

Τα συμμαχικά νεκροταφεία του Ζέιτενλικ ή Ζεϊντελικ, στη Θεσσαλονίκη είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική νεκρόπολη της χώρας, όπου βρίσκονται θαμμένοι 20.500 στρατιώτες των συμμάχων της Αντάντ, που πολέμησαν στο Μακεδονικό Μέτωπο κατα τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Βρίσκονται στην οδό Λαγκαδά, περίπου ενάμισι χιλιόμετρο βόρεια της πλατείας Βαρδαρίου.

Η ιστορία του Λευκού Πύργου

Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης είναι ένας οχυρωματικός πύργος του 15ου αιώνα, που χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια σαν κατάλυμα φρουράς Γενιτσάρων και σαν φυλακή θανατοποινιτών.

Είναι ένα από πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα. Είναι μια κυλινδρική κατασκευή με ύψος 33,9 μ., περίμετρο 70 μ. και διάμετρο 22,7 μ. Έχει 6 ορόφους, που επικοινωνούν με εσωτερική σκάλα, που ελίσσεται κοχλιωτά και σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο.